Jak po angielsku pytać o drogę i udzielać wskazówek

Palcem po mapie, czyli kto pyta, nie błądzi

Czy wśród osób czytających nasz blog jest ktoś, kto pamięta czasy sprzed GPS-ów i smartfonów z wgraną mapą? Zgodzicie się chyba, że dziś, przebywając w nieznanym miejscu, możemy czuć się trochę pewniej niż jeszcze kilkanaście lat temu. Mimo rozwoju technologii, zdarzają się jednak sytuacje (brak zasięgu!), kiedy trzeba poprosić kogoś o wskazanie drogi albo samemu udzielić instrukcji.

touristtourist

turystka, turysta

directiondirection

kierunek

Pytanie po angielsku o drogę wcale nie jest trudne. Większe obawy u osób, które uczą się tego języka, wzbudza udzielanie wskazówek oraz... zrozumienie i zapamiętanie, jak gdzie dotrzeć. Spójrzmy na przykładową — oczywiście nieco przerysowaną — sytuację.

Wolno i wyraźnie... Czy to pomoże? Trzymamy kciuki.

Chyba nie musimy Was przekonywać, że oprócz odpowiedniego słownictwa, dobrze jest znać poprawną wymowę.

Być może już znacie wyróżnione w dialogu zwroty. Poniżej bardziej obszerne zestawienie tematycznego słownictwa.

jak po angielsku zapytać o drogę

mapmap

mapa

Jak wspomniałam, zapytać o drogę nie jest trudno. Wystarczy przecież where i nazwa miejsca, którego szukamy:

Jeśli chcecie poćwiczyć tę prostą formę, nazwy miejsc po angielsku znajdziecie w naszym słowniku tematycznym.

Gotowi na nieco większe wyzwanie? Spójrzcie na bardziej fantazyjne wersje pytania po angielsku o drogę:

określanie położenia

Ok, padło pytanie o drogę — pora na odpowiedź. Do udzielania wskazówek przydadzą się przyimki miejsca, dzięki którym opiszemy położenie elementów krajobrazu wobec siebie, np:

Można też posłużyć się wyrażeniami przyimkowymi, np:

Można odwołać się do najbliższego punktu odniesienia:

Oczywiście, poza lokalizacją, interesuje nas czas i sposób dotarcia do celu:

Przykładowe odpowiedzi na powyższe pytania to:

Jeśli nie wiemy, jak dotrzeć do poszukiwanego przez kogoś miejsca, lepiej nie owijać w bawełnę i powiedzieć wprost:

Wspominam o tym, bo są ponoć kraje, których mieszkańcy mają problem z przyznaniem się do niewiedzy i preferują udzielenie jakiejkolwiek odpowiedzi, byle nie wypaść na niekompetentnych. Doświadczyłam tego na własnej skórze, gdy przyjechałam do stolicy dużego europejskiego kraju. Kiedy pytałam na dworcu o trasę do przystanku autobusowego, udzielano mi błędnych wskazówek. Nie zrażając się niepowodzeniem, prosiliśmy o pomoc kolejne osoby, z których każda — pewnym głosem — kierowała nas w inną stronę świata. A podobno kto pyta, nie błądzi...

Zamiast prowadzić zagubionego turystę na manowce, zdecydowanie lepiej jest spojrzeć prawdzie w oczy i oznajmić:

wskazywanie drogi

Pora na konkretne instrukcje, dotyczące poruszania się w terenie. Tu przydadzą się przyimki ruchu:

Jeśli jednak po kilku pierwszych zdaniach objaśnień, zagubiony turysta patrzy na nas mętnym wzrokiem, zdobądźmy się na kilka słów pokrzepienia:

A kiedy w ogólne nie potrafimy z siebie wykrztusić zawiłości trasy, wskażmy ją po prostu palcem na mapie.